to moja własna rodzinna tradycja. U dziadka, na kieleckiej wsi, nauczyłem się chyba najwięcej, a przynajmniej tego, że modelem życia w ogóle jest ciężka praca przekształcania ziemi. Bez tego upartego wysiłku nie ma nic. To jest i realność, i metafora równocześnie. <br>D.W.:&lt;who6&gt;Teraz pytanie o tradycję nowszą. W międzywojennym dwudziestoleciu sporo było zabiegów o styl, o regenerację otoczenia na "polski sposób". Czy doświadczenia tamtego pokolenia mają dla Was, dzisiejszych projektantów, jakieś znaczenie?&lt;/&gt; <br>T.R.:&lt;who7&gt;Nie znam dobrze historii dwudziestolecia, nie było też gdzie jej się nauczyć. Ale z tego, co wiem wydaje mi się, że byt to taki czas, kiedy