naprawdę już pogodzili się z sytuacją i tylko szukali kozła. <br>Była jesień i chodziłam z Łatą do ogrodu. Jeże zwijały się w kulki. Rude wiewiórki biegały po pniach i opasywały je podobne skórce od pomarańczy, obieranej jednak spiralnie, jak jabłko. Widziałam przez drzwi na taras jego postać krążącą w obłokach dymu. Wzburzony gestykulował. Wyliczał im to na palcach. Obiema dłońmi odsuwał od siebie ewentualność - jak się łudził - najgorszą. Chwytał się za serce, niepotrzebnie je ujawniając. A potem walił z całej siły fajką o biurko, aż popiół szedł z cybucha. <br>Żądali od niego wszystkiego, czego zabronili lekarze. Pracy ponad siły jednego człowieka