poznawcza akceptowana w ramach społecznego kontekstu subiektywnego praktyki naukowej, a zwana prawdą (w znaczeniu klasycznym). Wchodząca tu w grę analogia zasługuje wszelako na oddzielne rozważenie. &lt;page nr=40&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sex="f"&gt;&lt;au&gt;Urszula Dobrzycka&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;PRZESTRZEŃ CZAS I SZTUKA&lt;/&gt;<br> Dość powszechnie wiadomo, że socjologia sztuki boryka się wciąż z podstawowymi kłopotami dotyczącymi określenia przedmiotu oraz metod badania. Najbardziej dyskusyjne są pytania o to, jak ją uprawiać, by pod wpływem czynników wyjaśniających dzieło sztuki nie rozpadło się lub -co na jedno wychodzi - pozostało niewzruszone; jak pogodzić założoną w tym ujęciu nieautonomiczność sztuki z jej swoistymi funkcjami i charakterem. Socjologia wobec tych zagadnień pozostaje zasadniczo bezradna, przynajmniej na obecnym etapie, absorbują