tys. łóżek, co nie wystarczało na potrzeby Warszawy w okresie pokoju, a tym bardziej wojny. W planach budżetowych Zarządu Miejskiego prezydent Stefan Starzyński zakładał budowę szpitali na Bielanach, Rakowcu i Grochowie. Prawdopodobnie i inne resorty planowały rozbudowę swojej sieci lecznictwa, ale wybuch wojny plany te przekreślił. Warszawa, obok sieci szpitali, dysponowała punktami lecznictwa otwartego, tj. ambulatoriami, lecznicami i przychodniami przyszpitalnymi, spółdzielniami lekarskimi, a Ubezpieczalnia Społeczna siecią lekarzy domowych w liczbie 360. Istniała również służba doraźnej pomocy lekarskiej w postaci 20 punktów pogotowia ratunkowego. <br>&lt;page nr=62&gt; Jerzy Karwowski podaje, że na terenie Warszawy w 1939 r. działało ok. 180 punktów lecznictwa otwartego.<br>Warszawa dysponowała