Kronikarze zanotowali, że dom pani Randall urządzony był z przepychem i wiktoriańską skłonnością do przeładowywania wnętrz. Rozkład pokojów był taki, że żaden z panów nie mógł spotkać się z innym bywalcem tego przybytku, chyba że sam tego zapragnął. "Najważniejsze jednak było to, że nie zachodziła obawa, aby któryś z odwiedzających dżentelmenów mógł być później nękany objawami pewnej dolegliwości, której nazwy nawet tu nie wymienię" - opowiada z uznaniem kronikarz.<br> Po wyszkoleniu kolejnego turnusu pani Randall zachwalała w prasie swój "miód w małych słoikach". Współcześni znawcy tematu wspominają też, że na wypadek, gdyby jakaś zapobiegliwa gospodyni istotnie chciała pod podanym adresem zaopatrzyć się