jest nawet większy niż w późniejszym życiu, gdy człowiek czuje się bardziej samodzielny i mniej zależny od swego społecznego środowiska. W dzieciństwie zerwanie więzi ze środowiskiem macierzyńskim jest równoznaczne z bezpośrednim zagrożeniem życia.<br>Poza tym działa tu dysproporcja między światem dorosłych a światem dziecka, która z wiekiem maleje, a w dzieciństwie stanowi przepaść nie do przebycia. Świat dorosłych jest dla dziecka światem tajemniczym i niezrozumiałym. Sam kąt spojrzenia na ludzi dorosłych powoduje, że ich postacie są wyolbrzymione. Działanie nakazów i zakazów w tym okresie życia obarczone jest więc silnym ładunkiem emocjonalnym. Zbyt silne obciążenie uczuciami sprawia, że system samokontroli traci swoją