a do umówionego spotkania z Magdą w jej mieszkaniu pozostały jeszcze dwie godziny. Nie oceniałem, by spotkanie z bibliotekarką miało się przeciągnąć dłużej. Siedzieliśmy już dobrą chwilę nad kawą i ciasteczkami - zamówione lody ciągle jeszcze nie dotarły do stolika - i nie bardzo mieliśmy o czym mówić. Poza uwagami na temat dziennikarstwa nie poruszyliśmy żadnego tematu. W końcu podniosła na mnie wzrok, dotąd utkwiony w filiżance i spytała:<br>- Może pan zdradzić, dlaczego pan tak interesuje się tą górą? Nie, nie dziwi mnie to - ja sama od lat na nią patrzę, a kiedyś była mi jeszcze bliższa, ale w końcu ja z nią