chmary wróbli kosów szpaków, przez nikogo nie płoszone, ni krzykiem, ni gwizdaniem na palcach; wiatru też nie było i nie powiewały, nie <orig>frotały</orig> kolorowe szmaty i gałgany, nie brzęczały jedne o drugie puste puszki po konserwach, pudełka po farbach, butelki - rozwieszone to wszystko gęsto na gałęziach owocowych drzew na postrach dzikiego ptactwa; wyżej, wysoko po siodle słomianego dachu paradowała indyczka; wyżej jeszcze, najwyżej, nad dachami, nad wysokimi drzewami: niebo zamglone gorącem letniej południowej pory, jak białe lilie na stawie kilka nieomal nieruchomych obłoków (pod jednym z nich, w cieniu jego, wypoczywał, a raczej drzemał nieznużony wiatr); niebo, widok nad widoki, że