coś zaczęło, by nie stać bezczynnie i myśleć, myśleć. Za oknami na ulicy paćka. Gdyby przynajmniej śnieg padał - stanąć przy oknie i gonić oczami wielkie płaty - ale nie, nic nie pada, tylko brudna śnieżna paćka pokryła jezdnię i chodniki. I ludzie szli jacyś skwaśniali i nasępieni, jak gdyby mieli buty dziurawe i pełne błota. Patrzeć na garderobę i pokój również źle - jakoś mroczno i duszno, dywaniki i rogóżki zabłocone. Szklany turnikiet obracał się, wpuszczał do garderoby falę wilgotnego zimna i gościa okutanego w futro. Garderobiany usiadł za kontuarem i tępy wzrok wlepił w turnikiet - "pewnie jest mu bardzo ale, powinien płakać