Kościoła. Zostaje romans w stylu "płaszcza i szpady" (czy raczej "płaszcza i mieczyka"), skrojony w konwencji dobrze już znanej z "&lt;name type="tit"&gt;Trylogii&lt;/&gt;", rzucony na egzotyczne tło późnego antyku. <br>Z gorszych jednak książek powstawały wybitne filmy, a autor "&lt;name type="tit"&gt;Quo vadis&lt;/&gt;" miał niewątpliwie rękę do efektownych zwrotów akcji i wyrazistych postaci - nic więc dziwnego, że Jerzy Kawalerowicz nie ustąpił, póki nie zrealizował (po 30 latach od ukończenia scenariusza!) swojego marzenia, by nakręcić film według tej powieści. <br>&lt;tit1&gt;W stylu Siemiradzkiego&lt;/&gt;<br>Kadry wystylizowane zostały na płótna Henryka Siemiradzkiego: "&lt;name type="tit"&gt;Pochodnie Nerona&lt;/&gt;" (1875) i "&lt;name type="tit"&gt;Dirce chrześcijańska&lt;/&gt;" (1897). Ale i inne sceny, nie mające swoich malarskich odpowiedników, zachowują podobny