z tym Zawiszą. Z wysiłku i natężenia umysłu na<br>czoło występuje mi kroplisty pot. Miałem pilną pracę, ale już wiem, że cały<br>dzień mogę uważać za zmarnowany. Wyciskam z siebie wszystkie soki na<br>błyskawiczny wywiad.<br><br>Po trzech godzinach ogarnia mnie panika. Patrzę na telefon jak na<br>zbrodniarza. Zaraz rozlegnie się dzwonek, po czym miły, kobiecy głos<br>zapyta, czy już wymyśliłem odpowiedź. Coś dowcipnego.<br><br>Wpadam na desperacki koncept i telefonuję do Antoniego Słonimskiego.<br>Zagaduję go na rozmaite sposoby, udaję, że mam zamiar zaprosić go na bridża,<br>wreszcie naprowadzam rozmowę na temat stosunków sąsiedzkich. Mam nadzieję,<br>że strzeli jakimś dowcipem á propos. Ale