każdego z nich. Różnicę, jaka powstała między królewskimi gasindami a resztą wolnych Longobardów trzeba było zapisać w edykcie. Zapis starej tradycji prawnej zawdzięczamy więc najprawdopodobniej temu, że król wprowadził do niej innowację.<br> Wergeld ustalany "według jakości osoby" był obcą prawu rzymskiemu instytucją prawa Longobardów. Z tego choćby powodu rozdział 62 edyktów Liutpranda precyzujący, "w jaki sposób ma być ta jakość [osoby] oceniana", dotyczył wyłącznie Longobardów. Na samym początku stwierdzono, że mowa będzie o wergeldzie wolnego człowieka, ale już w następnym zdaniu na miejscu wolego (liber homo) pojawia się wojownik (exercitalis homo). Nic dziwnego, gdyż terminologia edyktów opierała się na aksjomacie, że