oddziaływania jej wzorów. W edykcie z 726 r. Liutprand sięgnął po królewski nakaz i zakaz tam, gdzie dawniej wystarczała tradycja. Trzeba było ukrócić nadużycia przy mobilizacji wojska. Ale tego, że arimannowie mogliby zaniedbać posiadania i noszenia broni, czyli okazywania swojej pozycji społecznej, Liutprand jeszcze się nie obawiał. W rozdziale 4 edyktu z 745 r. król Ratchis uznał, że i w tej sprawie trzeba wesprzeć normę tradycyjnej kultury administracyjnym nakazem i karą: ustanowił, że arimannowie wezwani do konnego orszaku, by towarzyszyć gastaldowi lub wojewodzie w rozjazdach po kraju, winni mieć ze sobą tarczę i włócznię. Kto stawił się bez wymaganego uzbrojenia, musiał