z edytorstwem, ściślej z teorią i praktyką redagowania jako swego rodzaju samodzielnej dyscypliny. Autor stwierdza, że opracowano metodologiczne podstawy edytorstwa, określono kompleks spraw ideowo-twórczych "ocena rękopisu", zapoczątkowano prace nad problemem pracy redaktora nad kompozycją wewnętrzną dzieła, nad problemami redagowania rożnych rodzajów piśmiennictwa. &lt;page nr=246&gt; Pozostało jednak w polu teorii i praktyki edytorstwa jeszcze sporo niejasności, sporo pytań, na które odpowiedź winno dać księgoznawstwo. Odnosi się to przede wszystkim do organizacji i metodyki pracy redaktora w wydawnictwie.<br>Sikorski wspólnie z A. I. Barsukiem opracował &lt;hi rend="italic"&gt;Radzieckie księgoznawstwo na obecnym etapie i jego aktualne problemy&lt;/hi&gt;. Autorzy podjęli wciąż aktualne i dyskutowane problemy księgoznawstwa. Osiągnięciem współczesnego