płac wzrosła w tym czasie o niespełna miliard marek. Tymczasem koszty utrzymania w miarę poprawy koniunktury rosły. Nie należy także zapominać, że wynagrodzenia robotników i pracowników umysłowych obciążone zostały szeregiem świadczeń, rzekomo dobrowolnych (na przykład na tak zwaną &lt;foreign lang="ger"&gt;Wintershilfswerk&lt;/&gt; - WHW, czyli pomoc zimową, która była prawdziwym przekleństwem dla wszystkich zatrudnionych), egzekwowanych za pomocą bardzo konkretnych gróźb w razie najmniejszych wahań. <br>Stopniowy wzrost zatrudnienia i produkcji dokonywał się przy jednoczesnym zastraszeniu i rozbiciu zorganizowanego ruchu robotniczego oraz pozbawieniu robotników jakichkolwiek możliwości obrony. Niemniej sam strach nie był jeszcze środkiem wystarczającym, jakkolwiek stał się od razu zjawiskiem nieodłącznie towarzyszącym polityce nowego rządu. Nie