co trudno jednoznacznie <br>komentować. Agnus Dei natomiast stanowi, jak już nadmieniono, sui generis kompilację <br>tekstu tej oraz końcowej części mszy żałobnej ­ Communio. Lux aeterna. Kompozytor <br>bowiem pominął trzecią aklamację Agnus Dei (zapewne, żeby nie rozbudowywać tej <br>części), dołączył zaś wybrane wersy z Communio, dokonując ich przestawienia: <br>Et lux perpetua luceat eis (z dodaniem słowa) Domine, następnie Cum sanctis <br>tuis ­ quia pius es, kończąc mszę fragmentem tekstu wersetu Requiem aeternam <br>(a więc bez ponownego powtórzenia wersu Cum sanctis tuis). Są to zabiegi nie <br>aprobowane przez przepisy liturgiczne. Odnotujmy także zmianę spójnika (et zamiast <br>cum, z kontekstu David cum Sybilla, s. 17, 20