ciągle w ogniu wojen angielsko-francuskich, od południa zaś wzmagał się nacisk osadników i rugowanie miejscowej ludności z urodzajnej doliny. Szerząca się demoralizacja, alkoholizm, wreszcie głód zmuszały tubylców do przenosin daleko na zachód, a w najlepszym razie na rubieże plemiennego terytorium, gdzie mogli jeszcze zachować nie skażone cywilizacją białych stosunki ekonomiczno-społeczne. W 1698 roku w dolinie Hudsonu ocalało zaledwie trzystu Mohikanów, nie licząc trzystupięćdziesięcioosobowej grupy Indian z różnych plemion nadal zamieszkałych w Scaticook. W tym samym czasie tylko w Albany żyło tysiąc pięćset pięćdziesiąt białych. Na początku XVIII wieku ulegający nadal rozproszeniu Mohikanie docierali nad Rzekę Św. Wawrzyńca i rzekę