możliwość wyjścia poza paradygmat gospodarki centralnie planowanej opartej na własności państwowej; otwarte zostało pole do nieskrępowanego korzystania z dynamicznie rozwijającej się nauki ekonomicznej. <br>W 1989 r. teoria ekonomii stanęła wobec niezwykłego wyzwania: rządy nowych państw demokratycznych w Europie Środkowej potrzebowały jej pomocy w opracowaniu odpowiedniej sekwencji reform. Wielu spośród najlepszych ekonomistów zachodnich podjęło się odpowiedzi na to wyzwanie. Pojawiło się wiele opracowań proponujących często sprzeczne rozwiązania. Było to szczególnie widoczne w dziedzinie makroekonomii. Jednak również w sferze reform, które zwykło się określać mianem strukturalnych, rozbieżności koncepcji były bardzo istotne. Ta kakofonia propozycji, przedkładanych rządom odpowiedzialnym za transformacje była w pewnej mierze