portretu wypracowanym przez krytykę pozytywistyczną, ale też są dalekie od modelu, jaki miał zapanować na przełomie &lt;page nr=138&gt; XIX i XX wieku, zajmują one niewątpliwie miejsce osobne. Jeśli chodzi o portret pozytywistyczny i portret młodopolski, to łączyło je to, że w jakiejś mierze wynikały ze wspólnych założeń, gdyż w estetyce pozytywizmu kategoria ekspresji nie była kwestionowana i zajmowała poczesne miejsce, a w obu epokach dominowało zainteresowanie jednostkowym doświadczeniem pisarskim. Te zbieżności wpłynęły na żywotność gatunku, nie były jednak na tyle silne, by przesądzić o podobieństwie portretów pozytywistycznych i młodopolskich. <br>Różniły się one znacznie. Portret pozytywistyczny w większości przypadków stanowił miniaturyzację monografii typu życie