kontakcie z nimi, umiejętności komunikowania się (wyrażania myśli i uczuć), umiejętności rozwiązywania konfliktów itp. Nazywano je "grupami T" (od ang. training group). Chociaż celem był wzrost "umiejętności" członków grupy, często obserwowano, że rezultatem treningu są bardziej niespecyficzne zmiany uczestników, jak np. wzrost zaufania do ludzi, zwiększenie akceptacji własnej osoby, większa ekspresyjność i elastyczność zachowania.<br><br>Carl Rogers, twórca "grup spotkaniowych", które rozwijały się równolegle z "grupami T", te właśnie niespecyficzne konsekwencje uczestniczenia w treningu uważał za najistotniejsze. Udział w grupach spotkaniowych dzięki atmosferze akceptacji i nieoceniania daje szansę odrzucenia masek i ujawnienia swojego prawdziwego "ja". Doświadczenie w takim momencie akceptacji i zrozumienia