najczęściej Triton X-100 w różnych stężeniach, od 0,1 do 1%, w zależności od tkanki wyjściowej.<br>W celu zminimalizowania tendencji do agregacji histonów zawierających cysteinę (H3, a w pewnych gatunkach H1 i H4) albo zdysocjowania <orig>dimerów</> połączonych wiązaniami dwusiarczkowymi (SS), zwłaszcza przed elektroforezą żelową, niektórzy badacze dodają do roztworów ekstrahujących drobne ilości antyutleniaczy w postaci: 2-merkaptoetanolu (2-ME), 1% ditioerytritolu (DTE) lub 1% tiodiglikolu (TDG) [108].<br><br><tit>FRAKCJONOWANIE ANALITYCZNE HISTONÓW.</><br><br>Spośród technik służących do rozdzielania i frakcjonowania białek, elektroforeza strefowa, tj. w żelu skrobiowym, a przede wszystkim w żelach poliakrylamidowych (ang. <foreign lang="eng">polyacrylamide gel electrophoresis</>; skrót - PAGE), jest z pewnością najskuteczniejszą