mąż i ja wędrowaliśmy do swoich pokoi, dom zasypiał, a oni zostawali tu, w salonie. Mieli ogromnego, dzikiego kota, dwa rozkładane łóżka z ustawioną między nimi maszyną do pisania i siebie.<br> Czasami nocą budziły mnie śmiechy, odgłosy zabaw z kotem i stuk maszyny. Wszystko cichło o świcie. Rano zastawaliśmy dwa embriony szczęścia śpiące na polówkach, a na podłodze śnieg porozrzucanych kartek. Dalszy ciąg Karczmy, pomyślałam pewnego dnia przy ich zbieraniu, przysiadam, z namaszczeniem nakładam okulary, a tam na jednej "kocham cię", na drugiej "mam cię w dupie", na trzeciej i następnych "ty chamie", "ty świnio", "kocham", "ja też".<br> Ta opowieść wcale