Rozsypały się one zresztą w proch - tak zakończył swą dość długą mowę.<br>Obrońcy Studnickiego podkreślali jego prawość i bezinteresowne poszukiwanie prawdy. Znakomity adwokat krakowski Józef Woźniakowski, wysławiając zasługi swego mandanta, skłonny był jednak raczej odwoływać się do wspaniałomyślności sądu, niż zbijać tezy aktu oskarżenia.<br>- Popatrzcie na tego człowieka - grzmiał z emfazą. - Przepraszam pana Studnickiego, że to mówię. Popatrzcie na jego pogniecione spodnie, na stare ubranie. Przyjrzyjcie się tej małej, mizernej fizycznie postaci, temu staremu człowiekowi, który przychodzi co dzień do sądu piechotą, a w czasie przerwy idzie na korytarz i tam wyjmuje z gazety bułkę z masłem, przyniesioną z domu. Ten