jednym, ani drugim. Nim jeszcze zaczęto o nich mówić oni, myślał tak właśnie. Nigdy nie stał się ich człowiekiem. Patrzył na nich z bliska, ale z zewnątrz. Dzięki temu mógł pozostawić jeden z najprawdziwszych i najciekawszych wizerunków PRL lat pięćdziesiątych. "Dziennik 1950-1959" aż się prosi o porównanie z dziennikiem emigranta wewnętrznego pióra Leopolda Tyrmanda i z dziennikiem prowadzonym w tych samych latach przez Marię Dąbrowską, pod pewnymi względami bliską Mycielskiemu, gdyż przekonaną jak on, że należy robić wszystko co można, by uchronić kulturę polską przed <orig>sowietyzacją</>. Beneficjenci przywileju późnego urodzenia mogliby zastanowić się choć trochę, jaką Polskę dziedziczyliby w 1989