wówczas sprawę z tego, że empatycznie odczuwała jej napięcie. Wzięła głęboki oddech i poczuła, jak w jej ciele następują zmiany - napięcie mięśni stopniowo się zmniejszało, serce zaczynało bić spokojniej, oddech stawał się wyrównany, głębszy. Po kilku minutach czuła się tak, jak przed wejściem na salę konferencyjną.<br>Osoby zdolne do przeżywania empatii są zwykle dość otwarte na innych ludzi. Łatwo nawiązują z nimi kontakt emocjonalny, wczuwają się w ich stan wewnętrzny. Własną empatię mogą pamiętać dobrze zwłaszcza matki z okresu opieki nad niemowlęciem, kiedy służy im ona rozpoznawaniu stanu, w jakim się ono znajduje. Dzięki empatii matki większe już dziecko może uczyć