polemiką godną humanisty - przyjaciela humanistów. Nie ma tu zawziętej pasji, jest raczej perswazja i wezwanie do powrotu na łono Kościoła katolickiego oraz pochwała licznych rodów wiernych Rzymowi.<br>Poezja Roizjusza była poezją dworską i okolicznościową i jako taka właśnie zasługuje na uwagę. W 1548 r., po śmierci Zygmunta Starego, wydał Roizjusz epicedium pt. Historia funebris in obitu divi Sigismundi Sarmatiarum regis... Jest to jedno z pierwszych epicediów renesansowych w Polsce, tym ciekawsze, że poszukujące formy epickiej. Właściwie Historia funebris jest opisem pogrzebu króla i pochwałą zmarłego. Wylicza żalem dotkniętych poddanych i sąsiadów i opisuje przybyłych na pogrzeb władców. Wyliczenie to iście homeryckie