W grudniu 1811 r. zostaje posłem na sejm warszawski z bialskiego powiatu. Na nadzwyczajnej sesji czerwcowej roku następnego, w perspektywie zbliżającej się wojny z Rosją, zostaje członkiem rady jeneralnej konfederacji, zawiązanej pod laską A. K. Czartoryskiego, a mającej dążyć do restytucji Królestwa Polskiego. Po latach oceni Wężyk minorowo swój konfederacki epizod &#150; jako sztukę bez planu i układu, dramę z niskich intryg, domysłów i obiadów złożoną, zbyt niską nawet na scenę historyczną. &#132;Gdy w wieczór zapytany został piszący przez Matuszewicza, jak mu się spodobał ten dramat &#150; nie mógł się zgodzić na jego sceny jako pisarz dramatu".<br> Zajęcie Warszawy przez