reszty ujemnie naładowane. Taki typ fosforylacji dotyczy przede wszystkim trzech histonów: H1, H3 oraz H2A i to po ich skompleksowaniu z DNA w chromatynie. Jest on katalizowany przez kinazy zarówno zależne, jak i niezależne od cyklicznych nukleotydów (cAMP i cGMP) oraz korzystające z ATP jako donora reszt fosforowych. Wytworzone wiązania estrowe tych reszt z grupą OH w serynie lub treoninie są stabilne nawet w roztworach silnych kwasów i nie ulegają rozerwaniu podczas izolowania i oczyszczania histonów. Omawiana modyfikacja jest skorelowana z cyklem komórkowym, co obrazuje rys. 11.8.<br>Druga kategoria, czyli N-fosforylacja histonów obejmuje wiązania reszt fosforowych z azotem aminokwasów