kręgu najwyższej arystokracji saskiej, lub - jak podają Annales Maximiani - frankijskiej i saskiej. W Capitulatio de partibus Saxoniae z 785 r., w związku z nakazem odbywania wieców plemiennych, król postanowił, że "każdy komes na terenie swojej urzędowej władzy ma zbierać wiece i sprawować sądy" (...sed unusquisque comes in suo ministerio placita et iustitias faciat)24.<br>Był to zbyt ambitny program. Po zwycięstwach wojennych, po rzezi jeńców saskich w Werden, a zwłaszcza po kapitulacji i chrzcie Widukinda w 785 r. Karol Wielki uznał, że może w podbitym kraju przeprowadzić wszystko, co zechce. Ale na samych włóczniach, które wystarczyły do zwycięstw orężnych, nie dało