się na rynek instrumentów denominowanych w walucie krajowej i rynek walutowy (dewizowy). Od końca lat pięćdziesiątych rozwijają się też tzw. eurorynki, tj. rynki, na których przedmiotem transakcji są instrumenty finansowe wyrażone w walutach innych niż waluta państwa, na którego terytorium zachodzi dana transakcja. Z kolei w ramach tak ogólnie określonego eurorynku można wyróżnić jego dwa podstawowe segmenty: eurorynek pieniężny (rynek eurowalutowy) oraz eurorynek kapitałowy. Pierwszy to rynek transakcji walutowych dokonywanych poza miejscem pochodzenia danej waluty, a drugi to przede wszystkim rynek euroobligacji, a więc rynek, na którym obraca się obligacjami denominowanymi w walucie innego państwa.<br>Innym istotnym podziałem przedstawionym w tabeli