potrzebna jest miłość. I tylko w oparciu o nią można odbudować życie poszkodowanych, przywrócić ufność w drugiego człowieka oraz w umiejętność obywatelskiej samoorganizacji. Potwierdza to moją wielką wiarę w skuteczność samorządu terytorialnego. I właśnie budowaniu owej cywilizacji miłości, cywilizacji braterstwa umacnianiu i rozwojowi samorządności, chcę służyć zawsze, osobliwie zaś w ewentualne działalności parlamentarnej, jeśli to właśnie mnie przypadłby zaszczyt, ale i obowiązek reprezentowania wyborców. Na razie postaram się jak najdłużej realizować zamiary podjęte wobec powodzian i namawiać do tego innych ludzi a także instytucje. Już dziś także dziękuję wszystkim tym, którzy pośpieszyli bliźniemu z pomocą. <br>Kilkanaście dni przed powodzią rozważałem próbę