podłoża wynika natomiast z ich względnego ruchu skierowanego ku podłożu (u1). Składowa ta jest efektem topnienia lodu na dnie lodowca (dopływ ciepła geotermalnego i ciepła tarcia) i procesu regelacji (topnienie pod ciśnieniem). Wielkoskalowe podłużne rozciąganie lodu wywołuje ponadto pionowe odkształcenia, zatem przybliża okruchy do podłoża (Röthlisberger, 1968). Regelacja na przeszkodach falistego podłoża i rozciąganie to główne składniki tego pionowego wektora prędkości (rys. 9.1). Wynika z tego, że siła nacisku jest proporcjonalna do prędkości ślizgu dennego. Wektor pionowy ruchu to jednak nieznaczna część prędkości poślizgu, prawdopodobnie mniej niż 10%. Warto zwrócić uwagę, że ciągle nowe, jeszcze nie wygładzone okruchy kontaktują się