traktowania obrazu tylko jako zespołu barw i płaszczyzn. W krótkim jednak czasie pod wpływem nowinek z Zachodu zmieniło się i w Polsce wiele. <br> Co da się odczytać z tej zmiany smaku i równolegle postępującej zmiany motywów oceny? Człowiek dziewiętnastego wieku oburzyłby się na afrykańskie rzeźby z wywalonym ozorem i wystającym fallusem, w świątkach ludowych widziałby tylko niezdarność, a oglądając malarstwo włoskie, wolałby Rafaela niż Cimabuego i Giotta. Nawet wcześni impresjoniści wzbudzali w nim niepokój, nie tylko dlatego że swobodnie poczynali sobie z rozkładaniem barwy przedmiotów, ale i ze względu na swobodę wyboru tematu. Śniadanie na trawie Maneta z gołą kobietą siedzącą