siedzieli Sotion i Spartakus.<br>- Wodzu - powiedział z pośpiechem. - Turyjczycy z żonami i dziećmi przyszli i krzyczą. Chcą cię zobaczyć.<br>Spartakus zdziwił się.<br>- Tak? A o co im chodzi?<br>- Nie wiem, bo mocno krzyczą.<br>Spartakus wstał i rzucił na łoże krótki miecz, którym się bawił.<br>- Poczekaj, Sotionie, zaraz wrócę.<br>Przed willą falował różnobarwny tłum. Rzeczywiście były tam matki z dziećmi na ręku lub z większymi trochę, które trzymały się kraju matczynych szat, byli chłopcy, mężczyźni, starcy.<br>Spartakus stanął na stopniu willi obok kolumny. Gwar na moment umilkł, by wybuchnąć jeszcze potężniejszymi okrzykami:<br>- Nie odchodź!... Nie opuszczaj nas!... Ulituj się!...<br>Spartakus milczał. Niemęska