jest Felek i że będzie dziś i jutro, <br>i zawsze! Gorący strumień radości napełniał <br>ją całą. Miała serce jakby nalane światłem. <br>Czasem to światło nie mogło się już w nim pomieścić <br>i przelewało się przez brzegi. Wówczas Adela próbowała <br>śpiewać. Ale głosik miała tak cieniutki i piskliwy, <br>i śpiewała tak fałszywie, że sublokatorzy krzyczeli <br>natychmiast: <br><br>- Bój się Boga, Adela! Myszy wystraszysz! <br><br>Albo: <br><br>- Przestań, dziewczyno! Skrzeczysz jak nie nasmarowane koło! <br><br><br>Adela nie obrażała się - wybuchała śmiechem. <br>Wszystko było teraz takie wesołe! A zwłaszcza tego tygodnia, <br>kiedy Felek obiecał jej, że całe niedzielne popołudnie <br>spędzi z nią i "jej" dziećmi. <br><br>- Taki jestem zmęczony