swoich legend, ale niekiedy gubili się w moralnej ocenie postępków, jakie przypisywali swoim przodkom. Życie pasterskie było twarde i naszpikowane niebezpieczeństwami; żeby utrzymać się na powierzchni w barbarzyńskiej dobie ustawicznych wojen i okrucieństw, nie można było mieć zbyt delikatnych skrupułów w sprawie sumienia.<br>W swoich gawędach pasterze nie zakładali wędzidła fantazji. Patriarchowie jako protoplaści rodów odznaczają się niebywałą długowiecznością i płodnością. Sara, staruszką będąc, olśniewa swoją urodą królów. Bóg i aniołowie interweniują w sprawy ludzkie, by popchnąć fabułę gawędy w pożądanym kierunku lub rozwikłać dramatyczną sytuację bez wyjścia. Jest w tych interwencjach nieraz sporo baśniowego uroku. Przypomnijmy sobie wzruszające sceny na