Język narracji Panny Nikt bywa wręcz mistrzowski w udanej próbie połączenia obrazu świadomości naiwnej, w konfrontacji z "amoralnym" światem sztuki, tajnikami doświadczeń wewnętrznych i wreszcie - przestrzenią nieznanego. Panna Nikt przekracza jednak ramy powieści psychologicznej i cele psychologicznego detektywizmu. Marysia jest w tej samej mierze portretem dziewczynki w wieku dojrzewania, co figurą umowną o roli symbolicznej. W tej książce, podobnie jak w każdej opowieści inicjacyjnej, nie chodzi tylko o jednostkowy wymiar poznania, ale o coś więcej - o poznanie uniwersalnego wymiaru egzystencji. Przygody Panny Nikt przypominają archaiczne scenariusze inicjacyjne, które człowiek współczesny - zdaniem Mircei Eliadego - przeżywa na nowo, często o tym nie wiedząc