coś więcej niż to przedstawiają. Na zasadzie pars pro toto wskazują bądź na szersze sytuacje w układzie "przestrzennym" lub "czasowym", bądź obszerniejszą myślowo lub logicznie całość. Można więc posłużyć się wobec nich terminem - realizm. Wystawa prezentuje różnorodne propozycje, jakie w ponad dziesięcioletniej swej historii pojawiły się na gruncie rodzimej nowej figuracji. Są to więc z jednej strony płótna. J. Przybylskiego, Z. Grzywacza. M. Bieniasza czy W. Szamborskiego, a z innej obrazy "drugiej rzutni" neofiguracji. a więc L. Ratajczvka, P. Kromholza, D. Waberskiej. Można obejrzeć "rozpasany" "ekspresjonizm F. Kubiaka czy Nowackiego, a z drugiej minimalizowana do maksimum rozrzutność malarskiego gestu (choćby wspomniani