zwłaszcza części Gloria i Credo. Poszczególne odcinki <br>są przeważnie skontrastowane fakturalnie i wyrazowo. W związku z tym ważną funkcję <br>pełnią organy. W Mszy nr 2 są traktowane orkiestrowo, z bogatą i zróżnicowaną <br>fakturą, operując często własnym materiałem służącym integracji wewnętrznej. <br>Na przykład w Credo materiał ten tworzy ruchliwa, chromatyzowana struktura figuracyjna <br>o orkiestrowym charakterze, integrująca początkowo wersy Credo in unum Deum <br>­ Filium Dei unigenitum (s. 29-30, prz. 142), następnie zaś pojawiająca się <br>w wersie Et iterum venturus est wraz z tekstem cum gloria oraz cuius regni non <br>erit finis (s. 38), wreszcie powracająca w końcowym Amen (s. 44). W Mszy