nigdy.<br>KOZDROŃ<br>Nie mów tak, bo jakaś cienka szybka tylko oddziela mnie od najpotworniejszego strachu. Jak to coś pryśnie, będę wariatem. Na Boga! Nie przerażaj mnie.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Bierze ją za prawą rękę&lt;/&gt;<br>&lt;page nr=132&gt; Och, jakaż twoja ręka jest lekka. Ona nic nie waży. Och! Znowu zaczynam się bać.<br>WIDMO<br>&lt;hi rend="italic"&gt;lewą ręką bierze filiżankę z kawą; popijając&lt;/&gt;<br>Patrz. Uspokój się. Piję przecież kawę.<br>KOZDROŃ<br>&lt;hi rend="italic"&gt;opanowując się&lt;/&gt;<br>Dobrze. Będę spokojny. Niech się dzieje, co chce. Ale powiedz mi, czy Zosia jest córką Nibka, czy moją? Wszystko mi się poplątało we łbie i nic nie wiem, co było pierwej, a co później.<br>WIDMO<br>&lt;hi rend="italic"&gt;z uśmiechem&lt;/&gt;<br>Biedny