filmów kontestacyjnych. Inny, bardzo swoisty, silnie związany z tradycją niemieckiej kultury, zapewne głębszy ze względu na metafizyczne przesłanki, ale jednak wpisujący się bez wątpienia w ten tak ważny dla ducha lat sześćdziesiątych nurt protestu.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Gość w Ameryce&lt;/&gt;<br>Obawiając się jakby, że może to nie być dość wyraźne, w następnym swoim filmie fabularnym Stroszku przenosi Herzog aktora - bohatera Brunona S., własnego znajdę z monachijskiej ulicy, w realia współczesnej cywilizacji i to - w dużej części filmu - cywilizacji amerykańskiej. Zachowując jednocześnie, co niezmiernie charakterystyczne, niemniej silne związki z niemieckim romantyzmem. Również w sensie poniekąd formalnym: Herzog wyjaśnia, że po Kasparze Hauserze napisał scenariusz według Woyzecka