argumenty za koniecznością skutecznego im przeciwdziałania. Problem, jak zapobiegać, jest jednym z najtrudniejszych dylematów społecznych.<br><br>&lt;tit&gt; WSPÓŁCZESNE KIERUNKI BADANIA SAMOBÓJSTW&lt;/&gt;<br><br> Druga połowa XIX wieku oraz wiek XX to okres podejmowania badań nad samobójstwami, ich strukturą, dynamiką, a także - pojętymi mniej lub bardziej szeroko - uwarunkowaniami zachowań autodestrukcyjnych. Analizowali je przedstawiciele różnych nauk: filozofii, teologii, socjologii, psychologii, medycyny, kryminologii i kryminalistyki.<br><br> Zainteresowania współczesnych badaczy fenomenem samobójstwa koncentrują się na rozmaitych jego aspektach. Sposób ujęcia problemu i metody badawcze uprawniające do formułowania wniosków uogólniających przesądzają o różnicach podejścia poszczególnych szkół naukowych do motywów jednostkowych decyzji samobójczej jako przypadku klinicznego, problemu aksjologicznego czy wreszcie jako zjawiska