ujęć omówiono w poprzednich rozdziałach i będą charakteryzowane w następnych poświęconych zachowaniom turystycznym w przyrodzie, w tym miejscu je pominięto. Na zakończenie należy wspomnieć, że przyroda jest czynnikiem aktywnie scalającym poszczególne typy zachowań w układy wyższego rzędu - formy użytkowania. W piśmiennictwie turyzmologicznym spotyka się wiele różnych ujęć tych form, od formacyjnych, w których wyróżnikiem jest typ środowiska przyrodniczego (np. turystyka leśna, wodno-przywodna, jeziorna itp.), przez funkcjonalne, wynikające z typu organizacji ruchu turystycznego oraz jego wielkości i ukierunkowania (np. turystyka masowa - alternatywna, zorganizowana - niezorganizowana), aż do psychokulturowych, takich jak m.in. formy turystyki (rekreacji) kontemplacyjnej, badawczej, uczestniczącej, poznawczej, patriotycznej itp., również