dwudziestu czterech dziesięcio- i czternastu pięciorublówek. Było to warte przeszło milion złotych. Około pięćdziesięciu lat mojego uposażenia. Zakręciło mi się w głowie.<br>- Czy mogę to chwilowo zostawić u mamy? - zapytałem.<br>- Broń Boże! - zawołała matka. - Ja się stąd zaraz wynoszę! - I podarowała nam woreczki z flaneli.<br>Wyszedłem na ulicę z mą fortuną w ręku. Gdyby ojciec umarł o dwa lata wcześniej, mógłbym oszukać mamę Alicji, rzucić milion do stóp ukochanej i zamieszkać z nią w luksusowym mieszkaniu. Tego miliona brakowało mi właśnie wtedy. A teraz? Kupię mieszkanie oraz samochód i będę dokładał do pensji aż do śmierci. Co śmieszne, ta myśl wcale