i półwiecze &lt;orig&gt;parakomunizmu&lt;/&gt;, w którym nawet twardogłowi ideolodzy musieli uznać istnienie "inteligencji", niewiele w tej mierze zmieniło. Zaś mit szlachecki to nade wszystko rodzinno-egalitarystyczna wizja świata. "Panowie bracia", "precz z &lt;foreign&gt;absolutum dominium&lt;/&gt;", "każdy szlachcic może być królem &lt;orig&gt;obran&lt;/&gt;", "szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie"...<br><br>Było w tym więcej niż czysta frazeologia. Przytoczmy piękny obrazek z Rzewuskiego: "Po obiedzie wszyscy poszliśmy na dziedziniec bernardynów, gdzie, lubo dobrze byliśmy pijani, &lt;foreign&gt;de noviter repartu&lt;/&gt; piliśmy. Już tam była mieszanina. Jaśnie wielmożni i okoliczna szlachta, magnaci i zaścianki byli brat za brat. Książę, napotkawszy jakiegoś szlachcica z obdartą czapką, zdjął mu ją, na swoją głowę