stawiany różnorakim formom "episteme zachodniej" (Dz III 245) pojawia się bardzo wcześnie i przybiera nieraz postać świadomej woli skandalu i niekonsekwencji.<br>Ateista oświadcza: "Ja będę po stronie porządku ludzkiego (i nawet po stronie Boga, choć nie wierzę) aż do końca moich dni; także umierając" (Dz II 17). Psychoanalityk - wbrew najprostszym freudowskim nakazom - powiada: "Źródła moje biją w ogrodzie, u wrót którego stoi anioł z mieczem ognistym. Nie mogę tam wejść. Nigdy się tam nie przedostanę (...) Nie wolno mi, bo... te źródła wstydem tryskają jak fontanny" (Dz II 110).<br>Odmawia więc - zrezygnowania z własnego wstydu, ponieważ uważa, że stanowi on równie cenną