własnej liczebności: po jednym niewolniku i jednej niewolnicy od każdych 120 gospodarzy. Podstawą wymiaru świadczenia była w tym wypadku tak zwana długa setka.<br>Nie wszędzie trybut opłacano bydłem. Na Rusi surogatem pieniądza były skórki drobnej zwierzyny futerkowej. Tytułem trybutu politycznego, który zwał się tam po prostu danią, pobierano ustaloną ilość futerek kunich od każdego dymu lub od każdego radła. W XI -XII w. dań była już w państwie Rurykowiczów najważniejszym regularnym świadczeniem ogółu ludności na rzecz księcia, a nad jej poborem w lokalnych okręgach (pogostach) czuwali książęcy urzędnicy. Nim jednak zorganizowano monarszą administrację terytorialną, co na wpół legendarna tradycja latopisarska wiązała