południowej półkuli, które skądinąd dostarczają bogatych materiałów dotyczących epok późniejszych. Staje się to zrozumiałe, jeśli przypomni się, że w permie Europa i Ameryka Północna zajmowały położenie przyrównikowe, stanowiąc części jednego kontynentu, podczas gdy podbiegunowe południowe krańce Afryki i Ameryki Południowej pokrywał lądolód! Dopiero w późnym permie lodowce ustąpiły i fauny gadzie pojawiły się w północnej Rosji i na południowym krańcu Afryki (ryc. 14.1). To zaś, że dobrze zachowane szkielety znane są w Ameryce Północnej tylko z wczesnego permu, z Uralu z przełomu permu wczesnego i późnego, a w Afryce z całego późnego permu, jest już przypadkowym skutkiem powiązania sprzyjających warunków