przeszło dwieście lat, zmieniając swój charakter i zakres. Wielkie imperium Czyngis-chana rozpadło się wprawdzie w drugiej połowie XIII wieku, ale Ruś znalazła się wówczas pod panowaniem Złotej Ordy, najdalej na zachód wysuniętego ułusu Wielkiego Chanatu. Na jej obszarze żywioł mongolski utracił swą odrębność etniczną i wtopił się w kipczacką gałąź ludów tureckich, koczujących od dawna na stepach kaspijsko-czarnomorskich. Kontynuatorów państwowości mongolskiej na tych ziemiach, którzy założyli swą stolicę w Saraju nad Wołgą i przyjęli język turecki, nazywać zwykliśmy Tatarami, podkreślając w ten sposób różnicę między nimi a właściwymi Mongołami. Tatarzy przyjęli z początkiem XIV wieku islam, co zbliżyło ich