w granicach od pojedynczych do 50 i więcej kV. W celu zminimalizowania strat energii lampy są zasilane w taki sposób, aby przepływ elektronów w przestrzeni katoda-anoda (lub kolektor) odbywał się tylko w czasie, kiedy jest to rzeczywiście niezbędne, a więc w czasie trwania wejściowego impulsu wzbudzającego (podlegającego wzmocnieniu). Są generalnie dwa sposoby zasilania lampy wzmacniającej, które spełniają ten warunek.<br>Pierwszy polega na tym, że obwód katoda-anoda (kolektor) jest zasilany napięciem stałym, a przepływ elektronów jest sterowany dodatkową elektrodą (siatką) sterującą lampy; sposób ten jest określany mianem modulacji siatkowej. Drugi sposób polega na impulsowym zasilaniu obwodu katoda-anoda i może